Gisteren was het net Nederland in de hersft hier. Koud, en de hele dag regen… Maar vandaag is het weer schitterend. En een fotootje van de campus vanuit de betafaculteit (die wat lager ligt dan het witte hoofdgebouw) om dat te bewijzen.
Tag: Afrika (Page 3 of 3)
Vrijdagavond kreeg ik een SMS van Corrie (de Canadese die Executive Assitant to the Rector als functie heeft en alle praktische zaken voor mij regelt) of ik in het weekend tijd en zin had om een hapje te gaan eten, biertje erbij. En dat er zaterdag een nieuwe stagair langs zou komen die wellicht in ons huis komt te wonen. Dus afspraak gemaakt voor zaterdag, eind van de middag.
Rond 17:30 waren ze er. Eerste opvallende: dat ik zelf de poort kwam open doen (na een telefoontje van Corrie), waar de gatekeeper was? Ik had geen idde. Toen ik Claudio, de Zwitserse stagair de kamer liet zien en vertelde dat er geen badkamer was, was dat voor hem geen probleem, maar Corrie vond het toch raar. Toen ik even later vertelde dat de boy in huis sliep was het meteen opgehelder. Dat was “highly inappropriate”. Dus de boy gaat eruit, naar de kleine kamertje dat alleen buiten toegang heeft, vermoed ik. Verder vond ze het maar raar dat de koelkast en de magnetron in de woonkamer stonden. Tsja, ik wist niet beter en die koelkast in de zithoek is wel praktisch! Ze vroeg meteen maar door: Wat is er nog meer mis? Even uitgelegd dat we wat electriciteitsproblemen hebben (een groep klapt er regelmatig uit, nog geen oorzaak gevonden) en ik had ‘s middags nog even een TL armatuurtje vervangen omdat die van mijn kamer twee avonden terug ineens kapot klapte met een heerlijk electriciteitsdraad geurtje. Ze vond het allemaal hoogst vervelend voor mij. Voor dat soort dingen moest ik echt contact opnemen met Englebert, de directeur huisvesting. Nou had ik de boy dat al laten doen i.v.m. de TL-balk. Maar toen had de beste man gezegd dat we de TL zelf maar even om moesten ruilen voor die uit de niet gebruikte kamer. Dat had ik natuurlijk zelf al bedacht en geprobeerd, maar als de trafo stuk is, helpt dat geen zier natuurlijk. En dan nog, af en toe een beetje met elektriek klussen vind ik gewoon leuk :-). Maar goed, die zekering moeten ze zeker na laten kijken, want ik vermoed dat er ergens iets met regenwater misgaat ofzo. Of met warmte, want meestal houdt ‘ie het een half uurtje uit om er dan steeds uit te klappen. En als het regent lijkt het erger. Natuurlijk had ik meteen de kamer van de boy geïnspecteerd om te zien of ‘ie niet ergens een wasdroger of frituurpan verborgen hield, maar dat was niet het geval.
Anyway, het moet wel gemaakt, want het huis heeft twee boilers, elke zijkant een, en nu is dus die van de keuken en Claudio’s badkamer ohne elektrizität. Koud douchen (en afwassen) is voor de boy geen punt, maar ik vermoed dat onze Zwitser daar anders over denkt.
Na dit even doorgesproken te hebben zijn de twee C’s en ik lopend (tot mijn grote verbazing) vertrokken om wat te gaan eten. Blijkt dat verderop in de wijk het illustere buurtresataurant “Chez Gicongoro” ligt. Erg gezellig en een goede, meestens Chinese, kaart. Dat zegt natuurlijk niet alles, want aangezien er geen kip was vielen er natuurlijk heel wat nummertjes af :-). Ik had in de Bradt guide gelezen dat er in Butare centrum ook een goede Chinees zat, dus vroeg ik aan Corrie hoe deze twee zich onderling verhielden qua kwaliteit. blijkt dat Chez Gicongoro de kok van dat andere restaurant te hebben weggekaapt. Prima! Hoef ik niet helemaal de stad in om lekker te eten. Want de nasi, bami en rundvlees hotplate (!) waren uitstekend. Tussen het eten en de halve liters Mützig door veel gekletst. Corrie houdt ook wel van een stevige discussie :-).
Rond half elf werd het erg koud en waren we toch wel een beetje aan het eind van ons Latijn, dus maar op huus an. Daar aangekomen viel ik met m’n neus in m’n eerste Afrikanisme.
Definitie: Afrikanisme: z.nw., Typisch Afrikaans verschijnsel, beschreven door (oud-) kolonialisten, waarbij een Afrikaan denkt dat hij je begrepen heeft en zelf na gaat denken. (Door Klaas D altijd ontraden, laat ze nooit zelf denken, gaat toch niet goed :-)) Voorbeeld: Iemand bestelt een tafel bij een timmerman en levert er een tekening in perspectief bij, met de maten. Wat krijg je terug: een tafel met drie poten, want die vierde stond niet getekend…
Ik kwam dus thuis en zie de boy met het zaklampje op z’n telefoon door het huis stampen, spaarlamp in de ene, fittingschroevendraaier en nijptang in de andere hand. Hoewel ik lichtelijk beneveld was vroeg ik ‘m toch maar even naar het plan. Hij vond dat de lamp in z’n badkamer meer licht gaf dan die in de slaapkamer en wilde ze dus omwisselen. Prima, maar waarom dan de schroevendraaier en de tang? Om de fitting te verwisselen. Hmm… Even kijken en toen wist ik dat beide dezelfde fitting hadden. Dus omwisselen hoeft niet. En die tang? Om de draden door te knippen! Pardon? Ik heb ‘m dus maar even laten zien dat je een fitting open kunt draaien en dan twee schroefjes los en hops, fitting en draden van elkaar gescheiden. Een wonder! Toen ik nogmaals naar de lampen keek, bleek dat ze hetzelfde wattage hadden. Omwisselen had dus totaal geen zin, er komt evenveel licht af. Omdat ‘ie dat niet wilde geloven heb ik beide lampies in de badkamerfitting gestopt en toen was ‘ie toch overtuigd. Tsja, de badkamer is natuurlijk kleiner, heeft een spiegel en is licht betegeld, dus dan lijkt het zeker lichter, dat wel…
Eind goed, al goed (hij had wel de schakelaar uitgedaan voor ‘ie de tang in de draden wilde zetten trouwens), maar ik heb ‘m toch maar verteld dat één TL-balk maken (of er naast staan als dat gebeurd) nog geen electricien maakt.
Daarna lekker geslapen! Wel zondaochtend de boy weer onder z’n voeten gegeven, want hij ging weer om 8:00 de vloer taan schrobben (tot daar aantoe) onder (zijn) genot van de Rwandese evangelische radio (foute boel!). Drie woorden Engels (en m’n slaperige kop waarschijnlijk) was gelukkig voldoende om nog een paar uur slaap aan toe te voegen.
So far no news on the bicycle…
Het weer in Butare: Ik schat een graad of twintig, drieëntwintig, half bewolkt en elke dag een stevige bui. Kortom, prima weer zolang je binnen bent tijdens die bui. ‘s Avonds wel behoorlijk fris. Trui zeker nodig.
Related Images:
Vandaag wel snel internet (eindelijk!), dus maar eens op Google Earth/Maps gekeken waar ik nu woon. Voor degenen die geïnteresseerd zijn: Mijn huis heeft de coordinaten -2.59057,29.751427 en het gebouw van de Research Commission is te vinden op -2.606571,29.740891.
Related Images:
Gisterenmiddag (woensdag) voor het eerst college gegeven. Er zitten blijkbaar maar zo’n 15 studenten in het derde jaar. En dat dachten we in NL dat de aantallen tegenvielen… Maar goed, dat maakt het voor mij wel een stuk makkelijker. met zo’n klein clubje kun je veel flexibeler inspelen op wensen en wordt het geheel ook informeler. Er was zelfs een beamer geregeld! Gelukkig maar, anders wordt het een hoop krijt-werk. Zoals gezegd ben ik gewoon begonnen met een inleidend verhaal over laserkoeling, wat onderdeel is van m’n promotieonderzoek. Voor mij een rustig begin en voor hen toch nieuw. Ik moet zeggen dat er weinig reactie uit de zaal komt. Misschien komt dat toch doordat ze nog niet echt aan het Engels gewend zijn (om het te spreken in elk geval). Het is vanaf dit jaar verplicht voor docenten om in het Engels te doceren heb ik begrepen en niet iedereen is daar van gecharmeerd. Daarnaast is het voor beide kanten van de zaal even aftasten natuurlijk. Maar goed, ik kwam netjes uit met m’n aantal slides, dus dat was weer mooi meegenomen. Na afloop kwamen er toch wat vragen, zo in de wandelgangen. Een daarvan was of we alsjeblieft iets met een experiment konden doen, want ze werden daar al doodgegooid met theorie. Nou wat mij betreft prima natuurlijk, maar ja, apparatuur hebben ze niet. Geld ook niet en over de importbeperkingen had ik al gesproken. Er blijkt hier een HeNe lasertje te staan, wie weet kunnen we daar wat mee. Eerst maar eens uitzoeken of ik ‘m mag gebruiken en of ‘ie het überhaupt nog doet.
Donderdag heb ik ze lekker aan het werk gezet. Ik had een aantal opgaven voorbereid en daar zijn ze toch dik anderhalf van de twee uur zoet mee geweest. En ik had niet het idee dat ze het helemaal doorhadden. Maar vragen ho maar… En ik versta geen Kinyarwanda, dus ik kan ook niet horen waar de moeilijkheid ligt. Wel grappig is dat ik af en toe begrippen in het Frans langs hoor komen. Ik heb nu ook hun quantummechanicadiktaat gezien en dat is volledig in het Frans. Jammer dat ik geen Franse versie van Mecanique Quantique van Cohen-Tannoudji heb kunnen downloaden in NL (de Engels wel :-)). Maar goed, inhoudelijk hebben ze zo’n beetje hetzelfde gehad als onze tweedejaars + de helft van “Physics of Atoms and Molecules” van B&J. Veel dus. De helft van het boek (B&J) dat ik wilde gebruiken is dus al bekend. Nou ja, dan ga ik lekker door met Atom Optics en gooi zodra het nodig is nog Stark-effect en Zeeman-effect in de mix. En op het eind misschien nog wat molekuulfysica. Hoewel… Gisteren werd me door de studenten ook al gevraagd of ik niet toch ook nog wat Mathematica-achtige programmeerdingen kon geven. Dat zou ik namelijk oorspronkelijk doen en dat hadden de studenten blijkbaar ook doorgekregen. Ik vind het allemaal prima, maar dan gaat het wel van de atoomfysica-tijd af. Wie weet dat ik dat eind april begin mei als afsluiter doe ofzo. Want ik heb geen idee hoe makkelijk ik van het curriculum af mag wijken. Anderzijds heb ik nog geen enkel woord gehoord over wat ik nu eignelijk moet behandelen. Tot nog toe vind Safari alles prima :-).
De internetverbinding blijft verder klote. Vandaag op de campus ook eens geprobeerd, maar dat maakt voor de snelheid niks uit. Met 1 Ã 2KB/s mag ik blij zijn (voor de gewone man: je gemiddelde ADSL lijn in NL geeft zo’n 300KB/s). Zelfs nu rond 19:15 kom ik daar niet boven. Daarbij komt dat we in het gebouw van de Research Commissie (waar ik dit nu typ) een draadloze WiMAX verbinding hebben met de latencyproblemen van dien. Nou ja, dan wordt er dus voorlopig maar niet geskyped en ben ik blij met het lezen van e-mails (zonder attachments of fancy HTML-opmaak!) en natuurlijk al jullie leuke berichten als reactie op deze schrijfsels.
Trouwens, gisteren was ik direct na de college’s naar huis gegaan, rond 16:30. Lekker vroeg thuis dus. Lag ik net op de bank een Fanta Citron te versnaperen, komt de boy met de mededeling dat twee vrienden van hem in de tuin staan. Met twee fietsen. Ik had vorige week ergens laten vallen dat ik misschien wel een fiets wilde kopen om mij hier te verplaatsen. Dus hij had al eens rondgekeken in de winkels hier. Maar de prijs lag me (ca. €100,-) toch wat te hoog. Daarom was ik het alweer half vergeten. Maar hij had dus een vriendje in tweedehands fietsen. En die stond dus met een racefiets (jawel!) en een citybike/mountainbike-achtig geval op de stoep. Schitterend! De mountainbike was te klein en had remmen van niks (en ik ga niet traditioneel Rwandees met m’n eeltige hak op de voorband duwen). De racefiets had wel degelijke remmen en een redelijk formaat, maar ja, wat moet je met die (relatief) dunne bandjes in de modderstraten van Butare? Alleen de hoofdstraat is geasfalteerd… Dus dat ging niet door. Ze hadden nog wel een grotere mountainbike, dus die komen ze nu een volgende keer laten zien. Ben benieuwd of deze Mzungu (witneus) nog op de pedalen komt te staan :-). Lekker pittig bergje op en af met al die moddergeulen. Si Dieu le veut, zullen we maar zeggen. En wie weet over een paar maanden blijkt dat Dieu n’a pas voulu.
Nog een nieuwigheidje: We blijken wel een nachtwaker/tuinman te hebben. Hij was alleen de afgelopen tijd ziek. Niet zo gek, want hij ziet er niet uit. Een jaar of zeventig (wellicht zestig, ander ras is altijd lastig schatten) en een partij doorlopen ogen… En hij is ook een beetje raar (hoewel hij wel netjes en beleefd “Bonjour monsieur” zegt en mij roept als m’n vervoer naar de uni ‘s ochtends voor de deur staat). Inmiddels weet ik ook waarom, want volgens de boy maakt ‘ie iets teveel salaris aan bier op. En dat terwijl hij wel vrouw en kinderen heeft. Maar goed, dat is mijn mijn housekeeper en gatekeeper sowieso raar omdat ze allebei in/bij het huis wonen. Voor zover ik me herinner was het vroeger zo (we spreken nu 1984-’85), dat die knakkers een eigen huis hadden waar ze naartoe gaan. Maar deze twee niet. Israel, de boy, woont gewoon in huis en zorgt voor zichzelf en voor gatekeeper Anastase komt blijkbaar elke dag een dochter eten brengen. Nou ja, ik vind het prima. Ik betaal ze niet, dat doet huisvesting. Zolangs ze hun werk maar doen.
Goed, ik krijg het koud en het is dik tijd voor een hapje eten (anders eet ik m’n voorraad dropjes te snel op), dus ik ga maar eens naar huis. Geniet allemaal maar lekker van de kou en nattigheid daar. Hier regent het ook minimaal 1x per dag flink, maar daarna is het weer heerlijk warm. En voor €2,50 met de taxi naar huis kan hier wel en bij jullie niet :-).
Groetjes,
Len.
Related Images:
Vrijdag om 14:00 met de bus naar Kigali vertrokken. Als je de “lijnbus” neemt i.p.v. de minibusjes is dat net zo snel als met de auto en ruim een factor 20 goedkoper (1.800RWF, ongeveer €2,50 i.p.v. 45.000RWF). De bussen van Volcano stoppen netjes in het centrum van zowel Butare als Kigali. Bij aankomst even de Simba supermarkt ingelopen want het begon net te regenen. Meteen wat “luxeproducten” ingeslagen zoals pesto. Dat hebben ze in Butare niet. Daarna hotel Iris gebeld, maar die zaten vol. Het Okapi hotel had nog wel plek en beviel uitstekend! Het Chinese eten dat ze daar serveren is bijzonder goed. Jammergenoeg moest ik het snel verorberen omdat het inmiddels al bijna 18:30 was. Om die tijd begon de nieuwjaarsreceptie op de ambassade en ik had Fabrice, mijn taxichauffeur van de reis naar Butare na aankomst op het vliegveld, gebeld en gevraagd om me op die tijd op te halen. Hij kwam natuurlijk pas om 18:50, maar goed…
Het feestje op de ambassade was erg gezellig. Er zijn nog best veel Nederlanders hier! Lekkere Hollandse hapjes gehad zoals bitterballen (hoewel niet de echte, want lokaal gemaakt) en slagroomsoesjes. Heerlijk! Hoewel het feestje officieel tot 20:30 zou duren, was het toch pas 23:00 voor ik terugging naar het hotel. Een aantal mensen ontmoet en zo ook een adresje gevonden om de volgende keer dat ik in Kigali ben te komen slapen/biertje te drinken.
Zaterdag beetje uitgeslapen (lastig als het dieselaggregaat van het hotel ineens aanspringt), CNN gekeken (!) en toen boodschappen gedaan in Kigali. Nog meer dingen gekocht die ik in Butare niet kan krijgen, zoals ketjap, sambal, bepaalde kruiden, etc. Jammergenoeg vond ik nergens vlees in blik. Dat leek me namelijk wel handig, want wat ik tot nu toe mis is goede vleeswaren voor op brood. Bij de Nakumatt (supermarkt) was wel keus genoeg aan vers spul, maar ja, na zo’n drie uur reizen lijkt me dat ook niet meer aan te raden. Volgende keer misschien eens een salami uit de diepvries proberen… In de Nakumatt ook meteen de eerste echte tropische bui meegemaakt, inclusief uitvallende elektriek. De kassa’s werkten nog wel, trouwens. Slimme jongens :-).
Op de terugweg zat ik naast een non uit Chili. Bijzonder goed voor m’n Frans, want ze sprak geen Engels. Tweeëneenhalf uur achter elkaar Frans praten is wel even wennen. De rit is dan wel zo voorbij. Lean, ik heb een adres voor je in Chili en mogelijk ook in Peru :-).
Zondag poging tot uitslapen gedaan, maar ook dit keer ruw verstoord. De boy vond het nodig om om 8:30 z’n reli-radio aan te zetten. Dat dat geen goed idee was heb ik ‘m ook maar meteen duidelijk gemaakt. Nog wat geprobeerd te tukken, maar dat ging ook niet meer. Dus toen maar lekker ontbeten met de luxe sesambolletjes uit Kigali (Lean, een van je zakjes hagelslag is op! Geef er maar weer een paar mee aan papa en mama als ze komen) en een kopje thee op de veranda in het zonnetje. BBC World Service op de achtergrond. Prima!
‘s Middags dacht ik lekker te gaan internetten op kantoor, maar dat viel tegen. Geen internet en even later ook geen stroom. Dus ben ik maar begonnen met het voorbereiden van de sheets voor het college. Dat moest tenslotte ook gebeuren. Aangezien de studenten op woensdagochtend quantummechanica krijgen en ik ‘s middags al aan de
beurt ben, heb ik besloten om niet met de “traditionele” atoomfysica te beginnen. QM is daar in NL namelijk verplichte voorkennis voor. Ik ga nu eerst wat over laserkoeling en m’n promotieonderzoek vertellen. Dan kan ik later, als ze meer QM gehad hebben, alsnog met atoomfysica “traditionale” aan de slag.
‘s Middags met de taxi-moto teruggegaan naar huis, want om nog eens een dik half uur te lopen vond ik wat teveel van het goede. Zeker omdat het na de bui van die middag toch behoorlijk fris begon te worden en nieuwe buien dreigden.
Vooralsnog bevalt het me hier prima, maar toch fijn dat er regelmatig iemand even opbelt uit het vaderland!
Related Images:
Donderdagochtend had ik een afspraak met dr. Safari om over mijn werkzaamheden bij natuurkunde te praten. Russen blijken net Nederlanders: je ziet ze overal. Zo ook hier. Na een aantal jaren van Dmitris heb ik nu een Oleg in de buurt. Vooralsnog een vreemde snuiter die qua stereotype ook weer een echte rus is. Voor de kenners: Hij is een soort Dmitri Mazurenko, maar dan van een jaar of 50. Hij werkt hier aan theoretische vastestof-fysica. Magneto-optische effecten in Bismut, als ik Safari moet geloven.
Daarna hebben we een rondje over de campus gedaan. Safari is na z’n promotie in Louvain-la-Neuve betrokken geweest bij de wederopbouw van de universiteit na de genocide van 1994 en weet bijna overal wel wat van. Zo heeft hij het ICT centrum helpen opzetten, dat nu met behulp van Zweeds geld bijzonder goed up to date is (lijkt?). En het verhaal van glasvezelkabel tussen Butare en Kigali klopt. Langs de weg zie je ook om de zoveel meter bordjes die waarschuwen dat die kabel op zo’n 90cm onder de grond ligt. Safari is ook zeven jaar dekaan van
natuurkunde geweest, maar hij wil nu wat rustiger aan doen.
Toen we door de labs liepen bleek dat geld niet het enige probleem is voor het aanschaffen van apparatuur. Ook problemen met de import uit westerse landen zijn groot. Voor een hoop apparatuur moet bijvoorbeeld
via het internationaal atoomagentschap ontheffing worden aangevraagd. Het moet dus heel heel duidelijk voor onderwijsdoeleinden zijn. Anders komt het spul een hoop landen niet eens uit.
Related Images:
Gisteren was mijn eerste werkdag. Ik zou om 7:30 opgehaald worden door Englebert van Huisvesting, maar dat ging eindelijk wel op z’n Afrikaans: Na twee keer bellen stond er om 8:30 een auto voor de deur, maar wel met een ander als chauffeur :-). En zo ging ik dus weer naar de campus, dit maal om Corrie te ontmoeten, die Canadees blijkt te zijn. Ik kreeg meteen weer een klein voorstelrondje van de afdeling Planning, waar ik wellicht ook nog wat mee te maken krijg… We zullen zien, ik weet nog van niks.
Daarna door naar prof. Masanja, de directeur van de Research Commission, ofwel de dame waarvoor ik meestentijds ga werken. Zij bleek echter op een ander deel van de uni te werken, het oude Rector’s House, dat net tussen de campus en het centurm ligt. Dus werd er weer een chauffeur gezocht die mij daar af kon zetten, en zo kwam ik dan eindelijk op mijn werkplek terecht. Een oud gebouw waar vroeger dus het kantoor van de rector zat. Sinds een tijdje is hij naar de hoofdcampus verhuisd en is de Research Commission hier ingestopt. Samen met nog wat andere zaken, dus echt veel ruimte is er niet. Maar dat geldt voor de hele uni, want het aantal studenten groeit harder dan ze bij kunnen bouwen. Anyway, prof. Masanja bleek een aardige vrouw en we waren het al snel eens over mijn eerste opdracht: ik ga de resultaten van een enquete onder alle wetenschappelijke staf in een database met website gieten. In die enquete is gevraagd wat de onderzoekers de laatste drie jaar zoal gedaan hebben qua onderzoek en publicaties. Zoals ik het nu zie komt het eigenlijk neer op een grote uitvoering van de database zoals ik die in Utrecht zeven jaar geleden ook gemaakt heb voor de AOUD groep. Eerst de boel maar eens inventariseren…
Aan een bureau voor mij was ook gedacht, maar niet op de kamer van Masanja, want daar vinden allerlei vergaderingen plaats (hoewel er wel plek genoeg is). Ik zit nu in de andere kamer van de commissie, met op de deur “Le secrétariat du commission de recherche”, het secretariaat dus. In deze kamer bevindt zich het hart van de commissie, volgens mij. Vooralsnog zitten hier twee mensen te werken: een Cyprien, een Congolees van eind vijftig, die het hart vormt van de commissie. Hij loopt hier al heel lang rond. En Alice, de office assistant. Een derde persoon is blijkbaar nog op vakantie. Al deze mensen zorgen voor het afhandelen en beoordelen van onderzoeksvoorstellen, verwerken van de onderzoeksrapportages en -evaluaties etc. en het publiceren van wetenschappelijke resultaten in het tijdschrift van de uni, de “Études Rwandaises”. In de volle kamer heb ik een klein tafeltje gekregen voor mijn werk. Door de recente interne vehuizingen is er helaas niet meer ruimte beschikbaar. En maar goed dat ik mijn eigen laptop mee heb genomen, want een computer was nog niet voor mij gevonden :-).
‘s Middags kwam er een man langs (zoals hier de hele dag gebeurd), maar deze keer kwam ‘ie voor mij, het bleek prof. Safari, hoofd van natuurkunde te zijn. Een aardige, vrolijke man. Hij vertelde me dat mijn college ingepland staat voor twee middagen van twee uur per week. Tot eind mei. Een bhoorlijke brok werk dus. Maar goed, ik begreep van hem dat ik rustig moest beginnen. Of dat voor mijn gezondheid was of voor die van de studenten weet ik niet… Zo te zien krijgen ze tegelijkertijd namelijk ook quantum mechanica, wat eigenlijk voorkennis moet zijn voor mijn vak. We gaan het meemaken!
‘s Avonds lekker spaghetti gekookt. Israel, de boy, had netjes de boodschappen gedaan die ik hem gevraagd had. En aangezien ik een koelkast heb, heb ik meteen voor twee dagen gekookt.
Related Images:
Gisteren aangekomen op het vliegveld in Kigali, vlot door de paspoortcontrole en ook alle bagage was meegekomen. Bovendien stond de taxichauffeur Fabrice netjes te wachten. Is dit Afrika??
Na wat geld gewisseld te hebben zijn we vertrokken naar Butare (dat sinds 2006 eigenlijk Huye heet), een rit van tweeeneenhalf a drie uur over een uitstekende tweebaans weg. De gemiddelde snelheid ligt rond de 50km/u, want je hangt maar zo een tijdje achter een vrachtwagen die de berg niet opkomt of er lopen mensen vlak langs of op de weg. En, net als in Kenia in 2005, de politie staat om de zoveel kilometer. Niet dat ze snelheidscontroles uitvoeren, maar blijkbaar schrikken mogelijke boetes (van zo’n €300,- volgens Fabrice) de hardrijders wel af.
In Butare aangekomen zijn we meteen doorgereden naar de universiteit (mooi terrein!), waar ik nog geen van de ‘hotemetoten’ kon ontmoeten met wie ik gemaild had, maar, ook niet onbelangrijk, wel Englebert, de man van huisvesting. Die heeft me, via de supermarkt, weer naar Noord-Butare gebracht. Naar een huis dat, zo bleek, vlak bij mijn oude lagere school ligt.
Er schijnt nog een Koreaan in het huis te wonen, maar die is tot de tweede week van februari met vakantie. Verder is er nog een boy met de naam Israël, een jongen van een jaar of twintig die schoonmaakt en op de boel past (ja, heren atoom-optici, ik weet het: kolonialist ;-)). Naast zijn huishoudelijke taken probeert hij ook zijn Frans en Engels op te poetsen. Vooral dat laatste vindt hij van belang. Leuk op mij oefenen dus. We hebben al veel gelachen, want Rwandezen (alle Afrikanen?) wisselen L en R nogal eens om (volgens Klaas D. deden Koreanen dat ook, dus kan ik mijn lol nog op) en zo zijn er nog wel meer: het verschil tussen “church” en “charge” was bij hem niet te horen, dus het duurde even voor ik begreep dat hij zevendedagsadventist was. Ik verstond iets met “seven days charge” en ik was net met m’n GSM bezig, dus zo gek vond ik dat niet.
Verder die avond weinig gedaan. Beetje soep gekookt, want ik woon toch wel even uit het centrum en had geen zin om richting hotel Ibis te lopen voor een echte maaltijd. En toen spullen uitpakken en rond 23:00 naar bed. Ik pas er in!
Related Images:
Zo, daar ben ik dan. In Kenya wel te verstaan. Mijn vlucht naar Kigali, Rwanda vertrekt om 12:30 (dat is 10:30 in NL) en ik zit nu lekker wakker te worden in de Kenya Airways transfer lounge. Met gratis draadloos internet. Genieten van de luxe dus! Voor mij is het nu 8:30 en het is hier al behoorlijk warm. Wel even wennen als je bedenkt dat ik zondag nog had kunnen schaatsen (als ik daar van gehouden had) :-).
De vlucht vanuit Londen vertrok ruim een half uur te laat, maar we zijn hier netjes op tijd aangekomen. Verder was alles uitstekend: weinig mensen, dus veel ruimte. Lekker bij de deur gezeten (beenruimte!!!) met een gezellige, maar niet lastige, African Briton (hij kwam oorspronkelijk uit Somalië, maar woonde al jaren in Engeland). Een filmpje gekeken en toen lekker een paar uurtjes gepit! Kortom, niks gedaan en toch moe :-).
Groeten uit Kenya!
Related Images:
Zo, nog maar één week en dan is het zover! Maandag de 12e vertrek ik voor zes maanden naar Rwanda om daar aan de National University of Rwanda (NUR) te gaan werken. Ik ga daar werken voor de Research Commission en daarnaast een college atoom- en molecuulfysica geven. Verder is het geloof ik de bedoeling om ook wat cursussen op het vlak van programmeren (Mathematica, C/C++, FORTRAN, de NAG libraries en de GNU Scientific Library, you name it, they want it :-)) te gaan geven. Vooralsnog is er nog veel onduidelijk, zoals bijvoorbeeld wat dat werk voor de research commission inhoudt, maar goed, het is Afrika, dus dat hoort ook zo :-).
De meeste praktische zaken in NL zijn nu geregeld, dus vul ik nu mijn tijd met het inpakken van wat persoonlijke spullen die niet in m’n appartement achterblijven en met wat last-minute boodschappen, prikken, lijstjes, etc. Tenslotte moet ook de server waar dit weblog (en al m’n data en mail) op staat nog verhuizen naar een nieuw locatie. Dat wordt iets voor komende zaterdag.
Geïnteresseerde lezers kunnen zich op abonneren op een e-maillijst voor de aankondiging van nieuwe berichten hier d.m.v. het veld in het rechter menu. Of door gebruik te maken van de RSS-feed natuurlijk (klik maar eens op het oranje icoontje rechtsboven).
Tot in Rwanda!