Donderdagochtend had ik een afspraak met dr. Safari om over mijn werkzaamheden bij natuurkunde te praten. Russen blijken net Nederlanders: je ziet ze overal. Zo ook hier. Na een aantal jaren van Dmitris heb ik nu een Oleg in de buurt. Vooralsnog een vreemde snuiter die qua stereotype ook weer een echte rus is. Voor de kenners: Hij is een soort Dmitri Mazurenko, maar dan van een jaar of 50. Hij werkt hier aan theoretische vastestof-fysica. Magneto-optische effecten in Bismut, als ik Safari moet geloven.
Daarna hebben we een rondje over de campus gedaan. Safari is na z’n promotie in Louvain-la-Neuve betrokken geweest bij de wederopbouw van de universiteit na de genocide van 1994 en weet bijna overal wel wat van. Zo heeft hij het ICT centrum helpen opzetten, dat nu met behulp van Zweeds geld bijzonder goed up to date is (lijkt?). En het verhaal van glasvezelkabel tussen Butare en Kigali klopt. Langs de weg zie je ook om de zoveel meter bordjes die waarschuwen dat die kabel op zo’n 90cm onder de grond ligt. Safari is ook zeven jaar dekaan van
natuurkunde geweest, maar hij wil nu wat rustiger aan doen.
Toen we door de labs liepen bleek dat geld niet het enige probleem is voor het aanschaffen van apparatuur. Ook problemen met de import uit westerse landen zijn groot. Voor een hoop apparatuur moet bijvoorbeeld
via het internationaal atoomagentschap ontheffing worden aangevraagd. Het moet dus heel heel duidelijk voor onderwijsdoeleinden zijn. Anders komt het spul een hoop landen niet eens uit.
Leave a Reply