Na vijf dagen zonder electriciteit en drie zonder water hadden we woensdag eindelijk weer stroom en donderdagavond stond de ‘huismonteur’ op de stoep voor de waterproblemen. Blijkbaar was er de eerste dag inderdaad in de hele wijk geen water, maar daarna was het iets lokaals (en ik had de boy nog wel zo gevraagd om bij de buren te blijven informeren). Bij de watermeter (in de tuin) was blijkbaar een prop vuil terecht gekomen die de hele boel afsloot. Aanvankelijk leek de reparatie dan ook snel gebeurd, maar toen de monteur weg wilde gaan spoot het water weer met een grote boog achter de watermeter vandaan. Later hoorde ik van Claudio (die eerder thuis was gekomen dan ik) dat ze geen gastape hadden om de koppeling netjes af te dichten en dus had Claudio de tape gegeven die hij gebruikt om z’n enkels in te zwachtelen na een sport-foutje… Geen wonder dat ‘t lekt.
Maar, niet getreurd. De stemming was euforisch want zowel stroom als water (ondanks de wat lage druk), dat hadden we al lang niet meer gehad. We besloten om het er goed van te nemen en eindelijk de geplande lasagne te maken. Een aardige belevenis, maar alles ging goed. Zelfs de bechamelsaus, hoewel met volkorenbloem gemaakt, lukte goed. Tijdens het koken hebben we ter verhoging van de feestvreugde een flesje heerlijke Italiaanse wijn opengetrokken. Kortom, genieten! De lasagne smaakte uitstekend, de wijn evenzo en als toetje hebben we allebei een heerlijke douche genomen.
Vrijdag borduurde voort op het succes van de voorgaande dag, want na (wederom) een uur bij de MTN-telefoonwinkel te hebben doorgebracht werkt nu ook eindelijk mijn internetaansluiting voor thuis weer. Die lag er sinds ca. 1 maart al uit. Wat het preciese probleem was weet ik niet. Eerst gaf men het netwerk de schuld, maar nadat ik tijdens een van onze dinertjes bij de lokale supermarkt (je moet wat zonder stroom en de hamburgers en pizza’s daar zijn erg lekker) iemand gewoon had zien internetten nam ik daar geen genoegen meer mee. Vervolgens vond men dat ik maar naar Kigali moest gaan, want het modem was stuk. Aangezien het ook niet werkte als ik het SIMkaartje in m’n telefoon stopte (wat eerst wel het geval was), betwijfelde ik de diagnose. Enfin, na wat geprutst en een herinstallatie van de software onder Windows werkte het wonder boven wonder weer. Daarna werkte het ook weer onder Linux. Een duidelijke oorzaak was er dus niet. Zeer onbevredigend. Maar toch ben ik weer een gelukkig mens. Er kan nu ook gewoon weer thuis gewerkt en gesurft worden.
Verder stond er voor dit weekend niks bijzonders op het programma. Ben gistermiddag nog even naar de uni geweest om in alle rust te proberen om wat oude experimenten aan de gang te krijgen, maar dat lijkt toch ook steeds twee stappen vooruit, eentje terug te zijn. ‘t Gaat dus vreselijk langzaam. Hopelijk krijg op tijd genoeg onderdelen tegelijkertijd werkzaam om de studenten was leuks te laten meten. On vera.
Oh ja, in het kader van de vooruitgang heb ik vorige week een bankrekening geopend. Er is inmiddels een brief naar de vice-rector voor financiën met de mededeling dat ik toch echt betaald moet worden voor m’n werk in de Research Commission. Hopelijk gaat dat dus gebeuren. En ook bij natuurkunde lijken (!) alle hindernissen nu genomen om uitbetaald te worden. De volgende stap in de stroperige wereld die bureaucratie heet, is het verlengen van mijn visum. De afgelopen week ben ik bijna dagelijks bij personeelszaken geweest, maar krijg toch elke keer weer een telefoontje dat ik terug mag komen. Het probleem lijkt ‘m nu te zitten in het aanvraagformulier. Men heeft mij precies verteld waar ik dat kon downloaden, maar wat ik daar vond is niet wat ze verwachten. Het document heet echter iets in de trant van ‘nieuw aanvraagformulier voor visum’, hetgeen mij doet geloven dat het formulier dat PZ wil hebben het oude is. Maar ja, da’s natuurlijk niet meer te vinden. Maandagochtend 8:30 wordt deze soap vervolgd.
Geniet van de komende week allemaal. Doe ik namelijk ook!
