Deze keer een oud verhaal dat nog steeds afgeschreven moest worden :-).
Op zaterdagochtend 21-2-2009 zijn Niels, Erin en ik vertrokken naar het stadje Kibuye aan het Kivu-meer, het meer dat tussen Rwanda en de DRC ligt. Een schitterend oord! Niels en Erin waren er al op de motor langsgeweest en vonden het zo mooi dat ze er nog eens heen wilden.
Erin wist dat de zus van onze boy in Kibuye woonde, dus vroegen we hem of we nog iets voor haar mee moesten nemen. Hij kon niks bedenken, maar had haar al lang niet gesproken. Een of ander probleem met telefoonnummers dat we niet echt begrepen. Toen we voorstelden om ‘m mee te nemen was ‘ie helemaal gelukkig. Hij stuiterde bijna door de kamer :-). Dus zo ging onze boy met z’n Muzungus op pad. Eerst een uurtje met de bus naar Gitarama, halverwege tussen Butare en Kigali. Daar moesten we overstappen op een andere bus, richting
Kibuye. Nou bleek dat de ‘luxe’ bus pas na een uur ging en daar wilden we eigenlijk niet op wachten. Dus zorgde boy-mans ervoor dat we met z’n allen in een gereedstaande ‘taxi’ werden geladen. Nu betekent taxi
hier iets anders dan bij ons. Een Westerse taxi heet hier [i]taxi-voiture[/i] en zo heb je ook een [i]taxi-moto[/i]. Maar de
hier beschreven taxi is een minibusje, in Kenya ook wel bekend als matatu, in Tanzania als dalla-dalla. En daar kunnen veel mensen in, zeg! Sowieso vertrekt ‘ie pas als ‘ie vol is, en vol was in dit geval
4 rijen van 4 personen. Plus nog twee voorin bij de bestuurder.
Na ruim anderhalf uur hobbelen (met een tussenstop bij een waterval, geregeld door onze boy) kwamen we in Kibuye aan. Schitterend uitzicht over het meer! Verder een niet al te interessant stadje, dus snel met de taxi-moto naar het resort om daar lekker bij te komen van de toch wel vermoeiende reis. En wat lunchen natuurlijk, want het was al drie uur. En anders wordt Niels hongerig…
Onze slaapplaatsen waren super. We hadden twee slaapkamers met douche naast elkaar in een soort rijtjesblok. En met een ‘achtertuintje’ met uitzicht op het meer. Wat chipjes, een flesjes whiskey, goed gezelschap, wat wil een mens nog meer?
‘s Avonds lekker gegeten (crêpes toe!) en toen weer lekker in het tuintje gezeten. De volgende dag rustig uitgeslapen en op ons gemak ontbeten. Niels en Erin bleven nog een nachtje, maar ik moest maandag
natuurlijk gewoon weer werken, dus zondagmiddag de bus van 14:00 genomen (de luxe). Gelukkig hadden we zaterdag bij aankomst meteen een kaartje geboekt, want het was erg druk en de bus was helemaal vol.
In Gitarama moest ik natuurlijk weer overstappen op een taxibusje… Dat was wat minder, want ik dacht dat ‘ie op de heenreis vol zat, nou, dat was nog niks. Op het hoogtepunt zaten er 27 man in het busje. Op en over elkaar. Hoe meer er meerijden, hoe meer er verdiend wordt. En het regende, dus klanten genoeg.
Alsof de drukte nog niet erg genoeg was moesten we ook nog eens stoppen bij een politiecontrole (die vind je om de zoveel kilometer op de weg Butare-Kigali). Ik hoopte dat de ‘overtollige’ passagiers ontladen zouden worden, hoewel er natuurlijk ook een kans was dat er lang gewacht moest worden omdat er een boete betaald moest worden
ofzo. Maar nee, d’r werd er een van de voorbank afgehaald en oom agent nam zijn plaats in om een eindje gezellig mee te rijden. En zo wordt hier dan je veiligheid gegarandeerd!
Een half uur later, het busje was inmiddels gelukkig half leeg, stopten we weer bij een halte, maar dit keer gingen we niet verder. De dame die me geholpen had met het overstappen in de juiste bus in Gitarama (ze moest zelf ook naar Butare) vertelde dat er te weinig mensen in de bus zaten om nog rendabel te rijden, dus moesten we overstappen
op een net aankomend busje dat nog plek had. In de stromende regen. En natuurlijk weer met een man of 20 in het busje, maar dit keer zat ik dus niet op een confortabele plek. Net bij de uitgang, hoewel gelukkig niet bij iemand op schoot, daar ben ik dan toch net de groot voor :-). Onderweg natuurlijk regelmatig stoppen om passagiers in of
uit te laten stappen. En om melk te kopen bij een winkeltje dat blijkbaar een goede naam had, want er gingen ettelijke jerrycans van 1 liter de bus in.
Afijn, twee uur later… aankomst in Butare. Ben meteen de eerste halte uitgestapt want ik was het aardig zat, van twee tot zes in de bus. En je bent natuurlijk niet in Afrika geweest als je niet tenminste één keer in zo’n busje hebt gezeten. Maar goed, wel een leuk weekend gehad, met heerlijk verblijf in het paradijsje dat Kibyue heet.