Afgelopen vrijdag was de diploma-uitreiking. Alle Bachelors, Masters en nog wat andere diploma’s zouden worden uitgereikt in het stadion op de campus. De minister van onderwijs was er bij. En ik ook :-).
In eerste instantie had ik geen uitnodiging gehad (in elk geval niet via de Research Commissie), maar donderdag vroeg mijn kamergenoot bij natuurkunde of ik m’n jurk al gehaald had. Toen ik vertelde dat ik geen uitnodiging had is ‘ie daar meteen achteraan gegaan. Het was al 16:00, maar om 17:00 kwam ‘ie terug met uitnodiging en een toga :-). De toga’s van de docenten hier zijn groen met een band die aangeeft welke graad je hebt. Rood voor dr., blauw voor Masters, geel voor Bachelors en creme voor diegenen onder ons die nog een maitrise uit het Belgische systeem hebben. Volgens mij hebben de hoogleraren in Utrecht een band om de arm die de faculteit aangeeft, maar dat weet ik niet zeker. De afstudeerders hebben allemaal een zwarte toga met een cape in de kleur van hun faculteit.
Om 9:00 was het ‘alle ballen verzamelen’ voor de optocht. Alle docenten (inclusief ondergetekende) vertrokken om 9:15 (geheel volgens schema!!) in optocht achter het fanfarekorps van de politie richting het stadion. Een hele ervaring en een beetje apies kijken. Ik dacht dat mijn toga nogal aan de korte kant was, maar er waren maar weinig mensen met een passende toga. Geen enkel probleem dus. (En ja, ik ga proberen de foto’s online te zetten maar niet vanaf huis, want dat is veel te traag). Bij het stadion aangekomen mochten we de tribune op. Graad bij graad. Zoveel doctoren hebben ze hier niet, blijkt dan maar weer eens.
En toen was het krap 4 uur zitten geblazen. Na wat openingspraatjes kwam het voorlezen van de namen van de geslaagden. Per graad en per faculteit kwamen de mensen wier naam opgenoemd werd naar voren om vervolgens als groep door de minister beëdigd te worden. Gelukkig werden de diploma’s niet tijdens de ceremonie uitgedeeld, want dat zou voor 1452 kandidaten toch wat erg uit de hand lopen. Helaas zaten er geen bekenden van mij bij, want mijn jongens zijn derdejaars en een Bachelor krijg je hier na vier of vijf jaar noeste arbeid.
Na de plechtigheid verliet iedereen het stadion. Sinds vorig jaar wordt namelijk tegelijk met de diploma-uitreiking de Expo gehouden. Een grote markt waarop alle studentengroepen hun bezigheden laten zien aan de buitenwereld. Bijna elke student is hier betrokken bij een of ander maatschappelijk project. Van heel praktisch zoals het geven van AIDS voorlichting en het bouwen van fatsoenlijke toiletten in dorpjes tot het bidden voor weet ik veel.
Mijn studenten hadden ook een stand en we hadden een aantal demonstratie-experimenten voorbereid. En met succes! Alle drie de dagen (vr, za, zo) stond de hele tent vol. Erg leuk en enthousiasmerend voor de studenten (en mij). Ik had m’n studenten wel verteld dat ik niet elke dag van 8:00-18:00 aanwezig zou zijn. Het blijft natuurlijk wel weekend ;-). Maar goed, ze hadden een aantal experimenten speciaal voor mij overgelaten, zodat ik die kon demonstreren. Erg aardig (en wel zo veilig ;-)). Maar goed, als fundamenteel onderzoeker is het best lastig om uit te leggen hoe je demo post in het thema “Hoe de verenigingen zich inspannen om de EDPRS-doelen te halen”. De EDPRS is de Economical Development and Poverty Reduction Strategy. En wat doe je dan met een laser of een elektronenbundel?? Ach, je vezint wat en probeert mensen enthousiast te maken. En dat lukte aardig, al zeg ik het zelf.
En na zo’n weekend is het dan weer gewoon aan de slag. Momenteel geef ik op maandag en vrijdag computercursussen aan respectivelijk mijn fysicastudenten en wiskunde Masterstudenten. Op woensdag en donderdag volgen dan de gewone atoomfysica colleges, dus voor de RC blijven alleen dinsdag en vrijdagochtend over. Druk qua voorbereidingen, hoewel ik wel probeer om de computercursussen gelijk op te laten lopen. Dat lukt niet altijd, want de masterstudenten zijn hier duidelijk een stuk verder dan mijn derdejaars. Maar goed, dat komt ook omdat de masters minimaal twee jaar ouder zijn, maar vaak ook nog een jaar tussendoor als tutorial assistant aan de uni hebben gewerkt. Ze zijn duidelijk doelgerichter en hebben meer vragen. En hun Engels is beter, wat op computergebied natuurlijk wel prettig is. Tenslotte hebben ze een salaris en hebben meestal een laptop, dus kunnen ze thuis oefenen. De fysicajongens hebben geen toegang tot computers, want het computerlokaal heeft maar 8 PCs en is meestal in gebruik voor lessen. En zonder begeleiding mogen ze er sowieso niet in… Er moet nog veel gebeuren om de uni tot het e-learning instituut te maken dat ze graag willen zijn.
Goed, tijd om naar bed te gaan. Tot snel!
Lieve Len,
Een leuk verhaal!
Ben wel benieuwd naar de foto’s; zo’n weekendje houd je natuurlijk wel van de straat.
Zoals Marjan al schreef, hebben we nu onze visa (ondanks alle pogingen one entry) dus we komen echt!
Liefs,
mama
Ha die Len!
tijdje niet gelezen, maar heb veel in te halen zie ik. wat een ervaringen, dachten wij dat ons australie avontuur, en onze zuid afrika reis spannend was, bij jouw ontberingen vergeleken waren dat de bekende peule-schilletjes. Vermakelijk, tenminste van af deze kant van de isdn lijn, ik kan me voorstellen, dat geen-water/elektriek, stampvolle busjes, bureacratische papier-computer-visa perikelen je wel enigszins doen terugverlangen naar Zuilen en omgeving.
Het ga je nog even goed.